Ρευματικά νοσήματα

Τα ρευματολογικά νοσήματα είναι αυτά που αφορούν τον μυοσκελετικό σύστημα, τα αρθρώματα και τους μύες. Περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα παθήσεων, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συνδετικός ιστός, οι οστεοαρθρίτιδες, η λύθη, η πολυμυαλγία και η λούπους. Οι ρευματικές παθήσεις μπορεί να είναι είτε φλεγμονώδεις είτε μη φλεγμονώδεις και να προκαλούν πόνο, δυσκαμψία και περιορισμό στην κίνηση. Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με το είδος και τη σοβαρότητα της πάθησης και μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσική θεραπεία, διατροφικές αλλαγές και άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Συνολικά, η θεραπεία για ρευματολογικά νοσήματα πρέπει να είναι εξατομικευμένη και να στοχεύει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και την αύξηση της λειτουργικότητας και της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Η πολυπλοκότητα καθώς και η φύση των αυτοάνοσων ρευματολογικών νοσημάτων, τα οποία υποβαθμίζουν τη ποιότητα ζωής των ασθενών και ταλαιπωρούν εκατομμύρια ανθρώπους, πρέπει να είναι ολιστική.

Ο θεράπον ιατρός πρέπει να διαθέτει στη «φαρέτρα» του, το φάσμα όλων των εξατομικευμένων εξετάσεων που απαιτούνται, πλήρες επιγενετικό ιστορικό, οικογενειακό αναμνηστικό ιστορικό. Επίσης πρέπει να μπορεί να προσεγγίζει τον πάσχοντα σε σχέση με την ψυχολογία του αλλά και τον συνολικό τρόπο ζωής του.

Οι τυπικές θεραπείες των αυτοάνοσων νοσημάτων περιλαμβάνουν τη χρήση αντιφλεγμονωδών ανοσοκατασταλτικών ή κορτικοστεροειδών φάρμακων.

Οι ασθενείς είναι αναγκασμένοι να παίρνουν φάρμακα εφ όρου ζωής για να καταπολεμήσουν τα συμπτώματα των νοσημάτων τους και όχι τα αίτια που τα προκαλούν.

Μια ολιστική θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει: θεραπείες που εστιάζουν στα αίτια των νοσημάτων, στους λόγους δηλαδή που τα έχουν προκαλέσει, με στόχο όχι απλά την καταπολέμηση των συμπτωμάτων, αλλά την ουσιαστική βελτίωση στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Οι θεραπείες αυτές περιλαμβάνουν φυσικές ή φυτικές φαρμακευτικές ουσίες, αλλαγή στον τρόπο ζωής, στο διατροφικό μοντέλο και στις συνήθειες του κάθε ασθενούς ξεχωριστά.

Ο θεραπευτικός στόχος στην περίπτωση της ολιστικής προσέγγισης, είναι ξεκάθαρα το αίτιο της νόσου και η ποιότητα ζωής του ασθενούς και όχι τα συμπτώματα που η νόσος προκαλεί.