Δερματομυοσίτιδα

Η δερματομυοσίτιδα είναι μια σπάνια, χρόνια φλεγμονώδης μυοπάθεια που ανήκει στην κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων. Χαρακτηρίζεται από την ταυτόχρονη εμφάνιση μυϊκής αδυναμίας και χαρακτηριστικών δερματικών βλαβών. Η πάθηση μπορεί να προσβάλει άτομα κάθε ηλικίας, αλλά εμφανίζεται συχνότερα σε ενήλικες και σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 15 ετών. Αν και πρόκειται για μια σοβαρή νόσο, με την κατάλληλη θεραπεία και παρακολούθηση μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο.

Αίτια Δερματομυοσίτιδας

Η ακριβής αιτία της δερματομυοσίτιδας δεν είναι πλήρως γνωστή. Θεωρείται αυτοάνοση διαταραχή, στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται κατά των μυών και των αγγείων του δέρματος, προκαλώντας φλεγμονή. Υπάρχει πιθανώς γενετική προδιάθεση, ενώ περιβαλλοντικοί παράγοντες, ιογενείς λοιμώξεις και σε κάποιες περιπτώσεις η παρουσία υποκείμενης κακοήθειας ενδέχεται να πυροδοτήσουν την εμφάνιση της νόσου. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στη συσχέτιση της δερματομυοσίτιδας με ορισμένους τύπους καρκίνου, κυρίως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Συμπτώματα Δερματομυοσίτιδας
Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν συμμετρική μυϊκή αδυναμία, η οποία εξελίσσεται σταδιακά και εντοπίζεται κυρίως στους μύες των ώμων, των ισχίων, του λαιμού και του κορμού. Οι ασθενείς συχνά δυσκολεύονται να σηκωθούν από καρέκλα, να ανέβουν σκάλες ή να σηκώσουν αντικείμενα πάνω από το κεφάλι. Ταυτόχρονα, εμφανίζονται χαρακτηριστικά δερματικά εξανθήματα, τα οποία συχνά προηγούνται ή συνοδεύουν τα μυϊκά συμπτώματα. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δερματικά ευρήματα είναι το εξάνθημα τύπου πεταλούδας γύρω από τα μάτια, με ιώδη ή κοκκινωπή χροιά. Επίσης, μπορεί να εμφανιστούν πλάκες στα γόνατα, τους αγκώνες, τα δάχτυλα και τις αρθρώσεις, καθώς και αλλαγές στα νύχια. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, πυρετό, αρθραλγίες και, σε σοβαρές περιπτώσεις, πνευμονική ή καρδιακή συμμετοχή.

Διάγνωση Δερματομυοσίτιδας

Η διάγνωση βασίζεται στον συνδυασμό κλινικών ευρημάτων, εξετάσεων αίματος και απεικονιστικών και ηλεκτρομυογραφικών εξετάσεων. Τα επίπεδα μυϊκών ενζύμων όπως η CPK είναι συνήθως αυξημένα. Το ηλεκτρομυογράφημα δείχνει μυοπαθητικού τύπου αλλοιώσεις, ενώ η μαγνητική τομογραφία μπορεί να αποκαλύψει φλεγμονή στους μύες. Η βιοψία μυός και δέρματος βοηθά στην επιβεβαίωση της διάγνωσης. Ο έλεγχος για αυτοαντισώματα μπορεί να δώσει επιπλέον πληροφορίες, ιδιαίτερα σε ασθενείς με ειδικές μορφές της νόσου.
Θεραπευτική αντιμετώπιση Δερματομυοσίτιδας
Η θεραπεία της δερματομυοσίτιδας βασίζεται κυρίως στη χρήση κορτικοστεροειδών, όπως η πρεδνιζολόνη, τα οποία μειώνουν τη φλεγμονή και επιβραδύνουν την πρόοδο της νόσου. Συχνά απαιτείται και η προσθήκη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων όπως η μεθοτρεξάτη, η αζαθειοπρίνη ή η μυκοφαινολάτη. Σε περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται στη βασική αγωγή, μπορεί να χρησιμοποιηθούν νεότερες θεραπείες όπως οι βιολογικοί παράγοντες ή οι ενδοφλέβιες ανοσοσφαιρίνες. Η φυσικοθεραπεία και η αποκατάσταση είναι εξίσου σημαντικές για τη διατήρηση της μυϊκής δύναμης και τη βελτίωση της λειτουργικότητας.

Πρόγνωση Δερματομυοσίτιδας

Η πρόγνωση εξαρτάται από τη βαρύτητα της νόσου, την ανταπόκριση στη θεραπεία και την ύπαρξη ή μη επιπλοκών, όπως η διάμεση πνευμονοπάθεια ή η συνύπαρξη κακοήθειας. Με την έγκαιρη διάγνωση και την κατάλληλη φαρμακευτική και υποστηρικτική αγωγή, πολλοί ασθενείς επιτυγχάνουν σταθερότητα ή ύφεση και μπορούν να ζήσουν μια λειτουργική και ποιοτική ζωή.

Εάν παρουσιάζετε μυϊκή αδυναμία ή επίμονα εξανθήματα στο πρόσωπο ή τις αρθρώσεις, απευθυνθείτε σε ρευματολόγο ή δερματολόγο για πρώιμη διάγνωση και εξατομικευμένη αντιμετώπιση.

Dr Κωνσταντίνος Τέμπος MD
Ρευματολόγος - Παιδορευματολόγος
Ολιστικός Ιατρός