Η νόσος Πάρκινσον είναι μια χρόνια και προοδευτική νευροεκφυλιστική διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζει κυρίως την κίνηση.
Αίτια Πάρκινσον
Προκαλείται από την σταδιακή φθορά και απώλεια των νευρικών κυττάρων σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται μέλαινα ουσία, τα οποία είναι υπεύθυνα για την παραγωγή της ντοπαμίνης – μιας χημικής ουσίας που είναι απαραίτητη για την ομαλή κίνηση και τον συντονισμό.
Η μείωση της ντοπαμίνης οδηγεί στην εμφάνιση των χαρακτηριστικών κινητικών συμπτωμάτων της νόσου, όπως ο τρόμος σε ηρεμία (τρέμουλο), η βραδυκινησία (επιβράδυνση των κινήσεων), η μυϊκή δυσκαμψία και η διαταραχή της ισορροπίας. Εκτός από τα κινητικά συμπτώματα, πολλοί ασθενείς εμφανίζουν και μη κινητικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου, δυσκολίες στην κατάποση, δυσκοιλιότητα και γνωστική εξασθένηση.
Διάγνωση Πάρκινσον
Η διάγνωση της νόσου Πάρκινσον βασίζεται κυρίως στην κλινική εικόνα και την εξέταση από νευρολόγο, καθώς δεν υπάρχει ειδική εργαστηριακή εξέταση που να επιβεβαιώνει τη διάγνωση.
Αντιμετώπιση Πάρκινσον
Αν και η νόσος δεν είναι ιάσιμη, υπάρχουν θεραπείες που μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα και να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει κυρίως σκευάσματα που αυξάνουν ή μιμούνται την δράση της ντοπαμίνης, ενώ σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί βαθιά εγκεφαλική διέγερση (DBS).
Η φυσικοθεραπεία, η εργοθεραπεία και η λογοθεραπεία παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της λειτουργικότητας και της αυτονομίας του ατόμου. Η νόσος Πάρκινσον απαιτεί πολυεπίπεδη αντιμετώπιση και υποστήριξη, καθώς επηρεάζει τόσο τον ασθενή, όσο και το οικογενειακό του περιβάλλον.
Dr Κωνσταντίνος Τέμπος MDΡευματολόγος - Παιδορευματολόγος
Ολιστικός Ιατρός
- Category
- Νοσήματα

