Αγγειίτιδα

Η αγγειίτιδα είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ομάδα φλεγμονωδών παθήσεων που προσβάλλουν τα αιμοφόρα αγγεία του σώματος, δηλαδή τις αρτηρίες, τις φλέβες και τα τριχοειδή αγγεία. Η φλεγμονή αυτή μπορεί να προκαλέσει πάχυνση, στένωση, αποδυνάμωση ή ακόμα και απόφραξη των αγγείων, με αποτέλεσμα τη μείωση ή και τη διακοπή της ροής του αίματος προς ζωτικά όργανα και ιστούς. Ανάλογα με τον τύπο, την εντόπιση και τη σοβαρότητα της αγγειίτιδας, η νόσος μπορεί να κυμαίνεται από ήπια και περιορισμένη, έως σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή.

Αίτια Αγγειΐτιδας

Τα αίτια της αγγειίτιδας διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις θεωρείται ότι πρόκειται για μια αυτοάνοση διαταραχή, στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στα τοιχώματα των αγγείων. Παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνιση αγγειίτιδας περιλαμβάνουν προηγούμενες λοιμώξεις, ορισμένα φάρμακα, άλλα αυτοάνοσα νοσήματα (όπως ο λύκος ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα), γενετική προδιάθεση και, σε κάποιες περιπτώσεις, περιβαλλοντικούς παράγοντες. Υπάρχουν πολλοί τύποι αγγειίτιδας, όπως η γιγαντοκυτταρική αρτηρίτιδα, η πολυαρτηρίτιδα, η κοκκιωμάτωση του Wegener (νυν GPA), η αγγειίτιδα Henoch-Schönlein (κυρίως στα παιδιά) και η νόσος Behçet.

Συμπτώματα Αγγειΐτιδας

Τα συμπτώματα της αγγειίτιδας ποικίλλουν σημαντικά, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση των προσβεβλημένων αγγείων και τα όργανα που επηρεάζονται. Τα γενικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πυρετό, κόπωση, απώλεια βάρους, μυϊκούς και αρθρικούς πόνους. Όταν η αγγειίτιδα επηρεάζει το δέρμα, μπορεί να εμφανιστούν εξανθήματα, πορφύρες ή έλκη. Αν προσβληθούν τα νεφρά, ενδέχεται να παρατηρηθεί υπέρταση, οίδημα ή διαταραχές στην ανάλυση των ούρων. Η προσβολή του νευρικού συστήματος μπορεί να οδηγήσει σε μούδιασμα, αδυναμία ή και νευρολογικά ελλείμματα, ενώ όταν επηρεάζεται η καρδιά ή οι πνεύμονες, μπορεί να υπάρξει δύσπνοια, θωρακικός πόνος ή βήχας με αίμα.

Διάγνωση Αγγειΐτιδας

Η διάγνωση της αγγειίτιδας απαιτεί συνδυασμό κλινικής αξιολόγησης, αιματολογικών και απεικονιστικών εξετάσεων, και συχνά επιβεβαιώνεται με βιοψία του προσβεβλημένου ιστού. Οι αιματολογικές εξετάσεις μπορεί να δείξουν σημεία φλεγμονής ή την παρουσία αυτοαντισωμάτων, ενώ η αξονική ή μαγνητική τομογραφία και το υπερηχογράφημα αγγείων μπορεί να αποκαλύψουν δομικές αλλοιώσεις στα αγγεία.

Θεραπεία Αγγειΐτιδας

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της αγγειίτιδας εξαρτάται από τον τύπο, τη βαρύτητα και τα όργανα που επηρεάζονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση κορτικοστεροειδών, που βοηθούν στη γρήγορη καταστολή της φλεγμονής. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις ή σε περιπτώσεις υποτροπής, χρησιμοποιούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, όπως η κυκλοφωσφαμίδη, η αζαθειοπρίνη ή η μεθοτρεξάτη. Τα τελευταία χρόνια, η χρήση βιολογικών παραγόντων, όπως τα μονοκλωνικά αντισώματα (π.χ. rituximab), έχει προσφέρει νέες θεραπευτικές επιλογές με στοχευμένη δράση. Σε ήπιες μορφές, μπορεί να χορηγηθεί μόνο αγωγή υποστήριξης ή παρακολούθηση. Η θεραπεία απαιτεί στενή παρακολούθηση από ρευματολόγο ή παθολόγο με εμπειρία στα αυτοάνοσα νοσήματα.

Πρόγνωση Αγγειΐτιδας

Η πρόγνωση της αγγειίτιδας εξαρτάται από τον τύπο της νόσου και την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας. Πολλοί ασθενείς μπορούν να μπουν σε ύφεση και να ζήσουν φυσιολογικά, εφόσον η διάγνωση γίνει έγκαιρα και η θεραπεία είναι σωστά καθοδηγούμενη. Η συμμόρφωση στη θεραπεία, οι τακτικοί επανέλεγχοι και η διαχείριση τυχόν παρενεργειών είναι καθοριστικοί παράγοντες για τη μακροχρόνια πορεία.

Αν έχετε επίμονα συμπτώματα ή ήδη πάσχετε από αυτοάνοσο νόσημα, μη διστάσετε να απευθυνθείτε σε εξειδικευμένο ιατρό. Η αγγειΐτιδα είναι σπάνια, αλλά ελέγξιμη με έγκαιρη και σωστή θεραπεία.

Εάν αντιμετωπίζετε επίμονα συμπτώματα ή έχετε ήδη διαγνωστεί με κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, συμβουλευτείτε τον ειδικό για περαιτέρω διερεύνηση. Η αγγειίτιδα είναι σπάνια, αλλά αντιμετωπίσιμη με τη σωστή ιατρική καθοδήγηση.

Dr Κωνσταντίνος Τέμπος MD
Ρευματολόγος - Παιδορευματολόγος
Ολιστικός Ιατρός