Αυτοάνοσα νοσήματα

Αυτοάνοσα νοσήματα

Πρόκειται για μια κατηγορία νοσημάτων, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα εσφαλμένα επιτίθεται σε όργανα, ιστούς και κύτταρα.

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα, δημιουργεί αυτοαντισώματα και προσπαθεί να εξουδετερώσει τα κύτταρα που τα οποία δεν αναγνωρίζει πλέον ως δικά του.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία φλεγμονών, οι οποίες έχουν διαφορετικά συμπτώματα και επιπτώσεις στην υγεία του πάσχοντος.

• Ολιστική προσέγγιση
• Εξειδικευμένες διαγνωστικές εξετάσεις
• Εξατομικευμένη θεραπευτική αγωγή

Τα αίτια των αυτοάνοσων νοσημάτων

Τα ακριβή αίτια των αυτοάνοσων νοσημάτων δεν είναι πλήρως γνωστά. Προκαλούνται από συνδυασμό πάρα πολλών γενετικών και επιγενετικών παραγόντων.

Επιγενετικοί παράγοντες είναι: οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, η έκθεση σε χημικές και τοξικές ουσίες, το κάπνισμα, ο ύπνος, η διατροφή, το άγχος και ο τρόπος ζωής.

Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων, ενοχοποιείται για τη δημιουργία των αυτοάνοσων παθήσεων.

Οι παράγοντες αυτοί, επηρεάζουν τη δομή των κυττάρων και κατ επέκταση των ιστών και οργάνων με αποτέλεσμα τη δημιουργία αρκετών και διαφορετικών αυτοάνοσων νοσημάτων.

Τα πιο γνωστά αυτοάνοσα νοσήματα

Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί εκατοντάδες αυτοάνοσα νοσήματα σε μία μακριά λίστα, η οποία αυξάνεται διαρκώς. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι:

• Σκλήρυνση Κατά Πλάκας
• Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
• Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
• Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος
• Ψωρίαση
• Ψωριασική αρθρίτιδα
• Μυασθένεια Gravis
• Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα
• Ελκώδης Κολίτιδα
• Νόσος του Crohn
• Γυροειδής Αλωπεκία
• Αυτοάνοση Ηπατίτιδα
• Σκληροδερμία
• Κοιλιοκάκη
• Σύνδρομο Sjogren
• Λεύκη
• Νόσος του Graves
• Νόσος του Addison
• Διαβήτης Τύπου 1
• Ουδετεροπενία (χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια – ουδετερόφιλα)
• Δερματομυοσίτιδα
• Νόσος Αδαμαντιάδη – Behcet
• Αντιφωσφολιπιδικό Σύνδρομο
• Κακοήθης ή Μεγαλοβλαστική Αναιμία (νόσος του Μπίρμερ)
• Πρωτοπαθής Χολική Κίρρωση
• Πέμφιγα

Τα αυτοάνοσα νοσήματα στην πλειοψηφία τους δεν είναι θανατηφόρα.

Υποβαθμίζουν όμως την ποιότητα ζωής των ασθενών και εμφανίζουν σοβαρές επιπλοκές και ταλαιπωρούν τους ασθενείς στις οξείες φάσεις τους.

Οι ασθενείς είναι αναγκασμένοι να λαμβάνουν ισχυρές και πολλές φορές τοξικές φαρμακευτικές αγωγές εφ’ όρου ζωής.

Είναι όμως σύνηθες τα άτομα να πάσχουν με παραπάνω από ένα αυτοάνοσο νόσημα τη φορά ή να αναπτύσσεται και δεύτερο αυτοάνοσο νόσημα όταν εμφανιστεί το πρώτο.

Επιπλέον ένα ισχυρό στατιστικό δεδομένο των τελευταίων ετών, μας υποδεικνύει ότι οι ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα σε μεγάλο ποσοστό πάσχουν ταυτόχρονα και από μεταβολικό σύνδρομο.

Τα συμπτώματα των αυτοάνοσων νοσημάτων

Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται σε ασθένειες με αυτοάνοσες παθήσεις διαφοροποιούνται πολύ μεταξύ τους σε σχέση με την πάθηση, τον τυχόν συνδυασμό αυτοάνοσων νοσημάτων αλλά και ανά ασθενή ξεχωριστά.

Οι χρόνιες φλεγμονές προσβάλλουν κυρίως ενδοκρινείς αδένες, αγγεία, αρθρώσεις, το δέρμα, μύες και τον συνδετικό ιστό.

Οι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν σε σχέση με το νόσημα ή τον συνδυασμό νοσημάτων, συμπτώματα όπως: οίδημα, χρόνιους πόνους, ελλιπής συγκέντρωση, διαταραχές ύπνου, μειωμένη σωματική ενέργεια, χρόνια εξάντληση και κατ επέκταση συναισθηματική αποσταθεροποίηση και περαιτέρω ψυχικά συμπτώματα.

Άγχος και αυτοάνοσα νοσήματα

Το άγχος και το σωματικό Stress, έχει διαπιστωθεί ότι πυροδοτεί τα αυτοάνοσα νοσήματα.

Δρα ως μοχλός πίεσης του ανοσοποιητικού συστήματος, μειώνοντας την αμυντική του ικανότητα, ενώ ταυτόχρονα εκδηλώνονται υποβόσκοντα νοσήματα. Τα αυτοάνοσα νοσήματα αφορούν παράγοντες που επηρεάζουν επί σειρά ετών πριν εκδηλωθούν. Αυτό μπορεί να συμβεί μετά από περιόδους έντονου stress ή γεγονότων που μας έχουν επηρεάσει σημαντικά.

Εξετάσεις για τα αυτοάνοσα νοσήματα

Οι εξετάσεις που γίνονται για τη διάγνωση των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι εξειδικευμένες. Αφορούν τον μεταβολισμό των κυττάρων, το ενδοκρινολογικό ή ορμονικό σύστημα και το γαστρεντερικό. Με βάση αυτές τις εξειδικευμένες εξετάσεις, μπορούμε στη συνέχεια να καθορίσουμε εξατομικευμένη θεραπευτική αγωγή στον πάσχοντα (Ιατρική ακριβείας).

Θεραπείες για τα αυτοάνοσα νοσήματα

Η πολυπλοκότητα καθώς και η φύση των αυτοάνοσων νοσημάτων, τα οποία υποβαθμίζουν τη ποιότητα ζωής των ασθενών και ταλαιπωρούν εκατομμύρια ανθρώπους, πρέπει να είναι ολιστική.

Ο θεράπον ιατρός πρέπει να διαθέτει στη «φαρέτρα» του, το φάσμα όλων των εξατομικευμένων εξετάσεων που απαιτούνται, πλήρες επιγενετικό ιστορικό, οικογενειακό αναμνηστικό ιστορικό. Επίσης πρέπει να μπορεί να προσεγγίζει τον πάσχοντα σε σχέση με την ψυχολογία του αλλά και τον συνολικό τρόπο ζωής του.

Οι τυπικές θεραπείες των αυτοάνοσων νοσημάτων περιλαμβάνουν τη χρήση αντιφλεγμονωδών ανοσοκατασταλτικών ή κορτικοστεροειδών φάρμακων.

Οι ασθενείς είναι αναγκασμένοι να παίρνουν φάρμακα εφ όρου ζωής για να καταπολεμήσουν τα συμπτώματα των νοσημάτων τους και όχι τα αίτια που τα προκαλούν.

Μια ολιστική θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει: θεραπείες που εστιάζουν στα αίτια των νοσημάτων, στους λόγους δηλαδή που τα έχουν προκαλέσει, με στόχο όχι απλά την καταπολέμηση των συμπτωμάτων, αλλά την ουσιαστική βελτίωση στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Οι θεραπείες αυτές περιλαμβάνουν φυσικές ή φυτικές φαρμακευτικές ουσίες, αλλαγή στον τρόπο ζωής, στο διατροφικό μοντέλο και στις συνήθειες του κάθε ασθενούς ξεχωριστά.

Ο θεραπευτικός στόχος στην περίπτωση της ολιστικής προσέγγισης, είναι ξεκάθαρα το αίτιο της νόσου και η ποιότητα ζωής του ασθενούς και όχι τα συμπτώματα που η νόσος προκαλεί.

Dr Κωνσταντίνος Τέμπος MD
Ρευματολόγος - Παιδορευματολόγος
Ολιστικός Ιατρός